पर्वतपित्याच्या मांडीवरती
झिम्मा खेळते नदी
अवखळ खळखळ गीत गाते
पोर त्याची आनंदी
वृक्षकरांनी सावरी पिता
निसरड्या त्या वाटा
लाड पुरवी आनंदाने जरी
झिजवी तिच्या लाटा
ऐटीत वाहते मैदानी तेव्हा
दिसे तारुण्याचा तोरा
दुरुन करता राखण तिची
हृदयी मायेचा झरा
वितळून पिता पुरवी तिजला
अमृतभरले पाणी
साद घालती हृदयी तिच्या
सागराची गाजगाणी
गोडवाच सदा राहू दे जरी
असेल सागर खारा
आशिष पित्याचे हेच बाळा
सुखी तुझ्या संसारा
लेक लाडकी मिळे सागरा
ढगभरल्या आठवणी
शिखर लपवून ढगात त्या
बाप करी पाठवणी
--डॉ. शिवाजी काळे.
No comments:
Post a Comment