सप्तपदीविना

      

हृदय दिलेस जरी एकदा
पदोपदी तुझी साथ हवी
दुनियेस दाखविण्या उगा
सप्तपदी कशास हवी

सर्वस्व देण्यास मजला
उताविळ होतीस तू भोळी
पेलण्यास ते माणिकमोती
फाटकी होती माझीच झोळी

मेंदी कंगण मंगळसूत्र सारे
असलेच जरी दुसर्याचे
हृदयी तुझ्या गोंदण मात्र
फक्त माझ्याच नावाचे

आणाभाका वचने सारी
हीच मंगलाष्टके आता
आठवणींच्या बोहल्यावर चढलो
गीत तुझे गाता गाता

सजलीधजलीस दुसर्यासाठी
फुलवला त्याचा मळा
पाशात माझ्या हृदय तुझे
तोडशील कशी ही बंदीशाळा

मनाने वरीलेस मजला
नी हृदय देऊन टाकीले
उपकार तुझे विसरु कसा
झोपडीस महाल करुन टाकीले

           ---डॉ. शिवाजी काळे.

लेक लाडकी मिळे सागरा

पर्वतपित्याच्या मांडीवरती
झिम्मा खेळते नदी
अवखळ खळखळ गीत गाते
पोर त्याची आनंदी

वृक्षकरांनी सावरी पिता
निसरड्या त्या वाटा
लाड पुरवी आनंदाने जरी
झिजवी तिच्या लाटा

ऐटीत वाहते मैदानी तेव्हा
दिसे तारुण्याचा तोरा
दुरुन करता राखण तिची
हृदयी मायेचा झरा

वितळून पिता पुरवी तिजला
अमृतभरले पाणी
साद घालती हृदयी तिच्या
सागराची गाजगाणी

गोडवाच सदा राहू दे जरी
असेल सागर खारा
आशिष पित्याचे हेच बाळा
सुखी तुझ्या संसारा

लेक लाडकी मिळे सागरा
ढगभरल्या आठवणी
शिखर लपवून ढगात त्या
बाप करी पाठवणी

          --डॉ. शिवाजी काळे.

मैत्री _ एक परिपूर्ण नाते

मैत्री एक परिपुर्ण नाते का आहे या प्रश्नाचे एक सोपे ऊत्तर ...या नात्याच्या मानगुटीवर अपेक्षा आणि स्वार्थाचे बेगडी ओझे नाही ! जिथे मस्करी आहे राग नाही . जिथे चिडवणे आहे पण हेटाळणी नाही . जिथे शिकवण आहे पण निंदा नाही . जिथे कौतुक आहे पण खुशमस्करी नाही . जिथे स्वैराचार नसतो एक रेष असते अस्पष्ट आणि ठळकही मर्यादेची ! जीवनात , प्रत्येकाच्या जीवनात अशी वेळ येतेच जिथे अश्या परिपुर्ण नात्याची गरज भासते . बारावीनंतर करियर सेट करायची गडबड .. ते झाले कि आला संसार ... सगळा संसार नीट मांडून होतो . मुले मोठी होतात , त्यांना मग त्यांच्या स्पेसची गरज भासते ....आपली स्पेस आता तयार होते ... गरज नसते तेव्हा ! मग भयंकर रिकामी अशी पोकळी ! स्पेस ...जिवाला कुरतडत रहाते ..मनाला , शरिराला आणखी पोकळ करत जाते ... वेळ असतो ,पैसा असतो ...कमी असते उर्जा आणि माणसांची ! अशा वेळी धावून येतात तेच सवंगडी ज्यांना सोडून आयुष्याच्या मागे पळत असतो आपण ... इथपर्यंत आलेलो असतो . आता तेच सवंगडी आता जिवाभावाचे मित्र / मैत्रिणी होतात . पुन्हा जगणे चालू होते ...हो जगणेच. निखळ संवाद चालू होतो ...अगदीच लहान मुलांसारखा ... कधी मग अचानक कुणाला मोठे असल्याची जाणीव होते , सारे एकदमच मोठे होतात आणि एक प्रगल्भ संवाद रंगतो ...एखादा अचानक उगवतो आणि एका विनोदाची पेरणी अशी करतो कि सारे लहान होऊन खिदळू लागतात ... खरंच जीवन हसण्यासाठीच आहे मित्रांनो ....अशी ही मैत्री ...