भास तुझा

रम्य सकाळ ती श्रावणी,
सोमवारची।
  समोर पिंडी शिवाची..
अन् मागे वळूनी पाहता,
होतो भास तुझाची।।

त्या भासांचे अर्थ लाविता,
होते वेळ दुपारची।
अन् 'मृगजळा' मागे धावता..
होतो भास तुझाची।।

'मृगजळचं'ते लोप पावता,
होते कातरवेळची।
अन् संधिप्रकाशी नजर रोखता..
होतो भास तुझाची।।

'नजरचे'ते खेळ उमगता,
नकळत होते रात्र विरहाची।
अन् सावल्यांचे खेळ पाहता..
होतो भास तुझाची।।

'स्वप्नांची' दुनिया संपता,
पुन्हा आशा नव्या पहाटेची।
समोर पिंडी शिवाची..
अन् मनी आस फक्त
तुझ्या अस्तित्वाची।।
     डॉ सीमा कुलकर्णी देशपांडे 

नि:शब्द

गुढ मनाच्या डोहावरती,
नि:शब्द तरंग उठती।
मुके भाव लोचनातूनी,
अश्रूंची शब्द फुले झरती।
जरी नि:शब्द 'तू'अन् नि:शब्द 'मी'।।

गत आठवणींच्या हिंदोळयावरती,
आभासांचे झोके चढती।
मुके भाव अंतरातूनी
मज ह्यदय स्पंदने बोलती।
जरी नि:शब्द 'तू 'अन् नि:शब्द' 'मी'||

तुज मुरलीच्या सादांवरती,
मज आर्त प्रतिसाद उठती,
मुके भाव मीरेच्या देहातूनी,
जहर होऊनी भिनती।
जरी नि:शब्द तू अन् नि:शब्द 'मी'

तुज श्वासांच्या लहरींवरती,
मज श्वासांच्या नौका विहरती।
मुके भाव माझ्या मनातूनी
जणू तुझे श्वासचं बोलती।
जरी नि:शब्द 'तू 'अन् नि:शब्द 'मी'||
   डॉ सीमा कुलकर्णी देशपांडे